Liefde voor het vak: drie perspectieven op diergeneeskunde

 Date

Een droom die begint bij dierenliefde

Emine, derdejaarsstudent Paraveterinair, wist het al van jongs af aan: ze wilde met dieren werken. Na een periode in Turkije en een terugkeer naar Nederland via de internationale schakelklas (ISK), koos ze aanvankelijk voor de opleiding Dierverzorging. “Dierenartsassistent was een mbo-4 opleiding en daar had ik toen nog niet het juiste diploma voor,” legt ze uit. Door deze omweg kwam ze uiteindelijk tóch terecht bij de opleiding die ze graag wilde doen.

De band tussen mens en dier raakt haar diep. “Ik vind het mooi dat je als paraveterinair de stem kunt zijn voor dieren die geen stem hebben.” In de praktijk ziet ze hoe dankbaar eigenaren zijn als hun dier geholpen wordt. “Dat is waar ik het voor doe.”

Hoewel ze momenteel in opleiding is tot paraveterinair, koestert ze nog altijd de ambitie om dierenarts te worden. Haar route is zorgvuldig uitgestippeld: een Associate’s Degree tot Veterinair Praktijkmanager, gevolgd door een bachelor in Diergezondheid en Management. Misschien in de toekomst zelfs een specialisatie in neurologie of cardiologie. “Maar ook als ik dat doel niet haal, ben ik alsnog in de praktijk bezig met wat ik het allerliefste doe.”

 

De docent die ooit zelf de dieren hielp

Een belangrijke inspiratiebron voor Emine is Marc, docent én voormalig dierenarts. Na 32 jaar in de praktijk koos hij drieënhalf jaar geleden voor het onderwijs. “Het vak van dierenarts is prachtig, maar ik wilde mijn ervaring met mens en dier overdragen aan de nieuwe generatie,” vertelt hij. Zijn overstap blijkt een gouden zet voor studenten die hongerig zijn naar praktijkverhalen én verdieping.

“Ik wist niet eens dat er een internationale Dag van de Dierenarts bestond,” lacht Marc. “De Dag van de Paraveterinair kende ik wel – daar leiden we immers voor op.”

Emine spreekt met bewondering over zijn lessen: “Hij vertelt over casussen uit zijn eigen praktijk alsof je er zelf bij bent. Het is heel beeldend en leerzaam.” Van een hond die een pindakaaspot opat tot eigenaren die medicatie-instructies negeren – de verhalen blijven hangen én maken indruk

Marc is zelf nuchter maar gepassioneerd over zijn onderwijsrol. “Ik sta in dienst van de student, zo zie ik het. Ik wil ze helpen om te leren, maar ook om te snappen waarom iets belangrijk is.” Wat hij zijn studenten vooral wil meegeven? “Dat ze niet alleen uitvoerders zijn, maar professionals die nadenken en keuzes durven maken.” Ook benadrukt hij hoe belangrijk de paraveterinair is binnen een praktijk: “Het voorwerk wordt door hen gedaan. Zij bepalen voor een groot deel of én hoe een klant binnenkomt en hoe het bezoek verloopt.”

 

Een toekomst vol uitdagingen én mogelijkheden

Ook Maura, studente Paraveterinair, voelt zich gemotiveerd door de lessen van Marc. Ze noemt hem “gepassioneerd en betrokken” – iemand die altijd klaarstaat. “Hij legt dingen rustig uit en vindt altijd een manier die werkt. Daardoor blijft het beter hangen.”

Maura ervaart het werk van de paraveterinair als een verbindende schakel: “Je bent het aanspreekpunt voor de klant én de vertaler naar de dierenarts. Vaak zijn mensen emotioneel. Dan moet je helder blijven en tegelijk empathie tonen.”

Wat ze bewondert aan Marc is zijn vermogen om op te komen voor het dier, ook wanneer de eigenaar andere keuzes maakt. “Hij blijft vriendelijk, maar is duidelijk: hij komt op voor het dier, dat vind ik sterk.”

De opleiding zelf is pittig, met vakken als anatomie en fysiologie, en veel theorie in relatief korte tijd. “Soms wil ik me verdiepen in een onderwerp, maar daar is niet altijd tijd voor,” zegt Emine. Toch zoekt ze actief naar manieren om bij te leren, bijvoorbeeld via webinars. “Ik wil alles weten: symptomen, oorzaken, behandelingen. Zelfs als ik een hond op straat zie lopen, analyseer ik het gedrag.”

Het vak in perspectief

Beide studentes realiseren zich dat het vak meer is dan dieren aaien. “Het is ook poep, kots, stress én veel communiceren met mensen,” zegt Emine nuchter. “Je werkt soms zelfs méér met mensen dan met dieren.”

Maura voegt toe dat geduld en communicatie cruciale vaardigheden zijn in de samenwerking tussen dierenarts en paraveterinair. “Soms word je onderschat, maar je draagt enorm veel verantwoordelijkheid. Je vangt het eerste contact op, stelt gerust, en signaleert zaken nog vóór de dierenarts erbij is.”

Emine heeft inmiddels haar passie gevonden in operaties assisteren, maar is ook gefascineerd door zoönoses – infectieziekten die overdraagbaar zijn van dier op mens.

Dankbaarheid op de Dag van de Dierenarts

Op deze Internationale Dag van de Dierenarts zetten de twee studentes graag hun docent in het zonnetje. “Ik ben hem heel dankbaar,” zegt Emine. “Zijn uitleg is helder en vol praktijkervaring. En zelfs op een zaterdagavond stuurt hij nog een reactie op je mail.”

Maura beaamt: “Hij komt op voor dieren, ook als eigenaren verkeerde keuzes maken.’’

Marc vat zijn visie samen met een glimlach en een zekere ernst: “Zonder paraveterinair kan ik mijn vak niet uitoefenen, punt.” Zijn inzet en betrokkenheid inspireert de nieuwe generatie Paraveterinair professionals die met hart en ziel voor mens en dier klaar zullen staan.